“Ben…
Yaşamımızın çoğunu ‘Ben’i sorgulamakla geçiririz.
Ben:
Bazen duygusal, bazen haşarı
Bazen çekingen, bazen atılgan
Bazen öfkeli, bazen sevgi dolu
Bir ben var benden içeri, benden öte, bazenlerin bitmediği…”
Felsefe tarihinde cevabı aranan sorulardan en önemlisi her zaman varlık olmuştur. Varoluş meselesi ve buna inanmak kişileri bazen rahatsızlığa bazen ise kişilerin kendilerini iyi hissetmesine neden olmuştur. Peki ya hissetmek? Evet, varız! Ruhumuzu saran beden ile bedenimizi saran deri ile varız. Lakin gördüğümüz beden ve hissettiğimiz beden arasında uçurum varsa nasıl var olabiliriz?
Bir varoluş serüvenini anlatan ‘ The Danish Girl’ filmi bizleri hislerimizin ve kimliğimizin ötesine götürmektedir. Danimarka’da ünlü bir ressam olan Einar Wegener atanmış cinsiyeti erkek olarak dünyaya gelmiştir. Kendisi gibi ressam olan Gerda Gottlieb ile sevgi temelli bir evlilikleri vardır. Her şey Gerda’nın Einar’dan kendisine modellik yapmasını istemesiyle başlamıştır. Kadın elbiselerini giyen Einar’ın, içinde her zaman var olan ama henüz uyandırılmayan hisleri açığa çıkmaya başlamıştır. Bedenini saran deri her ne kadar erkek olsada kendisini kadın kimliğinde hissetmektedir. İlk başlarda bunu kendisine bile anlatmaya cesaret edememektedir lakin o his öyle güçlüdür ki varoluşunu tamamlamayı beklemektedir. Gerda Einar’ın bu hisleri ortaya çıkarmasına ve varoluşunu tamamlamasına yardım etmiştir. Bu süreç her ikisi açısından da oldukça zor olmuştur. Einar; her zaman orada olan içindeki Lili ile var olmaya başlamıştır. Gerda ise Lili’ye duyduğu derin sevgiyi resimlerine aktarmış ve her zaman onun hislerinin yanında olmuştur. Ta ki Lili hislerinin en doruğuna ulaştığında varoluş macerası son bulmuştur ya da belki asıl varoluşu o an başlamıştır…
Hiç sahip olmadığın bir bedenin yapaylığı, hiç sahip olmadığın bir ruhun yoruculuğu yaşam denilen kavramı çekilmez kılmaktadır. Bizi biz yapan özellikleri bağıra bağıra kendine bile söyleyememek, bu zamana kadar sahip olduğun veya olduğuna inandığın her şeyi bir çırpıda yok etmek, yeniden, özünle var olmak oldukça zordur fakat Lili bunu başarmıştır. Sahip olduğu ünü, derin sevgi duyduğu eşini kaybetse de Lili’yi, özünü, ben’ini bulmuştur. Özünü bulan insanın tüm samimiyeti, doğallığı, içtenliği Gerda’nın resimlerinde hayat bulmuştur. Eşini kaybetmenin hüznünü yaşasa da onun derinliklerinde bulduğu öze tüm sevgisini vermiştir. Lili, yoluna çıkan engellerle, toplumun onu hastalıklı biri olarak görmesiyle başa çıkmış, Gerda’nın destekleriyle ve içindeki yoğun hislerle yeniden var olmuştur.
“İnsan içindeki özü hiçbir zaman saklayamaz, saklamamalı da…
Bastırır, bastırılır…
Fakat o her zaman orada bir yerde var olur, çıkmayı bekler.
Bazen bir resimde, bazen bir notada, bazen bir başkasının gözlerinde…
Hissedilmeyi bekler ruhun en derinliklerinde.
Bazen itilir-kakılır, yıpratılır, susturulur…
Ama o his, o öz, o kimlik öyle kutsal bir şeydir ki
Yapaylığın en coşkulu anlarında suskunluğuyla, sessizliğiyle haykırır:
Evet
Varım
Hissediyorum
Ruhum ve bedenim bana bir kere verildi ve ben onu tam anlamıyla yaşıyorum.
Haykırıyorum
Kulağımı tırmalayan seslere inat:
Ben trans bir bireyim.
Bana ait olmayan her ne varsa gitti
Şimdi KİMLİĞİMİN içindeyim.
Trans, en geniş çerçevedeki tanımıyla, cinsiyet kimliği atanmış cinsiyetinden farklı olan bireyleri kapsayan bir terimdir. Yani filmde de olduğu gibi atanmış cinsiyeti erkek olan ama kendini erkek cinsiyet kimliğine ait hissetmeyen kendini kadın olarak tanımlayan trans kadını ifade etmektedir.
*Tanımlar ve açıklamalar hakkında daha detaylı bilgiye sahip olmak için kaos gl terimler sözlüğünden yararlanabilirsiniz.
Sonuç olarak kimliğini açığa çıkarma savaşını veren trans bireyin içsel yaşantısını, çatışmalarını, bastırmalarını, diğer bireylerin ona bakış açısını ele alan bu gerçek hayat hikâyesi bizlere toplumun ve kişilerin trans bireylere bakış açısını, önyargı ve ayrımcı davranışlarını açık bir şekilde vermektedir
Okuduğunuz içerik sevgiyle oluşturulmuştur ❤️
