Bu yazıya nasıl başlamam gerektiğini hatta ne gibi bir başlık koymam gerektiğini bilmiyorum.
Ölüm, anlık, hüzün, mutluluk…
Sanırım aklımı ve kalbimi aynı anda başka yöne çekmeye çalışıyorum.
Ölüm
İyi veya kötü, güzel veya çirkin, acımasız veya sevgi dolu herkes için aynı gerçek. Hiç tanımadığın, yüzünü görmediğin, sesini duymadığın yalnızca aynı havayı soluduğun ve aynı gökyüzüne baktığın insanın ölüm hüznü, gerçek.
Anlık
Anın her zaman mutluluk getirdiğine inananlardanım. Peki ya ölüm ve anlık kelimeleri yan yana gelirse? Düşünmemiştim. Bir saniye önce değil o an’da gördüğün kişinin ellerinden kayışını izlemek, gerçek.
Hüzün
Her şey gibi dibine kadar yaşanması gereken bir duygu. Sanırım bir çoğumuz için sadece hüzün gerçek bir duygu niteliği kazanıyor. İçimden akanlar, gerçek.
Mutluluk
Sonunda müspet bir konuya geldik ama bir nüansla: Hayal. Lütfen beni yanlış anlamayın. Mutluluk bir hayal demiyorum. Gerektiğinde gerçeklik ama çoğunlukla hayal, iki dudağımızı yukarı doğru çeken güç. Dilediğinizi hayal edin ve yaşayın. İşte sizin içinizdeki güç bu.
Sanırım filmlerdeki mutlu son: başlıksız, girişsiz ve kuralsız.
Okuduğunuz içerik sevgiyle oluşturulmuştur ❤️
Her kelime ve cümlelerin için ayrı ayrı tebriklerimi sunar. Eğitim ve öğretim hayatında başarıların daim olmasını dilerim.
Teşekkür ederim.
Ölüm anı da mutluluk getirebilir. Sonlu bir hayattan sonsuz bir hayata geçişi, inancım gereği Yaratan ile tanışıp tüm bilmek isteyipte sonlu dünyada bilemediklerimi soracak olmak beni mutlu ediyor.
Şeb-i Arus kelimesi de aynı anlamı ifade etmektedir. Mevlana Celaleddin Rumi, bu geceyi Rabb’ine, sevgiliye kavuşma gecesi olarak düşündüğü için Düğün Gecesi olarak nitelendirir.
Yorumunuza katılıyorum. Ölüm ifadesi kişinin inancına göre farklı duyguları beraberinde getirir.